'എന്തിനാണ് ഞങ്ങളെയിങ്ങനെ...? '
ആത്മാവില്‍ തീ കൊളുത്തുന്ന
അതേ ചോദ്യം...!
-ദുഃഖം വിണ്ട ചുണ്ടുകളില്‍ നിന്ന്,
തീവ്ര വ്യഥയാല്‍ നാവുകള്‍
ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നിട്ടും .
ഉത്തരം നല്‍കാതെ
പൊള്ളയായ മരക്കുതിരകളെയും
തെളിച്ച്‌, തെരുവിലൂടെ ആള്‍ക്കാര്‍
തലകുനിച്ചു കടന്നു പോകുന്നു.
മുറിവുകളാണോ ഈ പാതയെ ഒഴുക്കുന്നത്..?
ഞങ്ങളുടെ തേങ്ങലുകളില്‍ നിന്ന്
പൂമ്പാറ്റകള്‍ പാറി ചേക്കേറുന്നത്
ഏത് അചേതനയിലേക്കാണ്..?
ഞങ്ങളുടെ ഒളിയിടങ്ങളില്‍ നിന്ന്
പടര്‍ന്നിറങ്ങിയ ചോര
ഈ തെരുവു മുഴുവന്‍ നിറഞ്ഞാലും
നിങ്ങള്‍ ,നിങ്ങളുടെ പൊള്ളയായ മരക്കുതിരപ്പുരത്ത്
തല കുനിച്ചു തന്നെ കടന്നു പോകും.
-ഉത്തരത്തിനു നേര്‍ക്ക്‌
ഒരടയാളം പോലും ചൂണ്ടിത്തരാതെ .
ഈ നഗരത്തിനൊരു ചൂണ്ടയുണ്ട് .
ഞങ്ങളെയല്ലാതെ അതു വേട്ടയാടുകയില്ല.
പകലുണര്‍വ്വിന്റെ വേളയില്‍ പോലും
ചൂണ്ട അതിന്റെ ഇരയെ കോര്‍ത്തെടുക്കും.
നഗര വാതില്‍ക്കല്‍ നായ്ക്കള്‍
ഓലിയിട്ടു പിന്മാറും.
ആത്മാവില്‍ നിന്ന് പൊട്ടിച്ചിതറുന്ന ചോദ്യവുമായി
ഖിന്നതയുടെ അന്ധകാരത്തില്‍
ഞങ്ങള്‍ കൂനിക്കൂടിയിരിക്കുന്നു .
വഴിയരികില്‍
ഞാവല്‍ക്കാടുകള്‍ക്കു നേരെ
മഴയടുക്കുന്നു.
ഞങ്ങളുടെ പാട്ടുകാരികള്‍
മുറിവിന്റെ കവിത പ്രാര്‍ഥിച്ചു തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.
ഇപ്പോള്‍-
സഹനത്തിന്റെ ദൂത
മടങ്ങിവന്നു .
ഇനി മുഖമില്ലാതെ ഞങ്ങള്‍
മുറിവിന്റെ ഇരുട്ടിലേക്ക് മടങ്ങേണ്ടതില്ല.
ഖിന്നതയെ പിഴുതെടുത്ത്
ഉത്തരങ്ങള്‍ സ്വയം കണ്ടെത്തി
ഞങ്ങള്‍ക്കിനി യാത്ര തുടങ്ങാം .
വഴിവിളക്കുകള്‍ എണ്ണയൊഴിച്ചു തെളിക്കാം
ദീര്‍ഘ ദീര്‍ഘം കരഞ്ഞ
പാതകള്‍ പിന്‍തള്ളാം.
എഴുന്നേല്‍ക്കു കൂട്ടുകാരീ ..,
സങ്കീര്‍ണ്ണമായ
നമ്മുടെ പിരിയന്‍ വഴികളുടെ
കഠിനതകളെ നമുക്ക് ശേഖരിക്കേണ്ടതുണ്ട് .
പാതയരികില്‍ വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ലില്ലിപ്പൂക്കളെ
വാടാതെ കാക്കേണ്ടതുണ്ട് .
പരാജിതരുടെ ദയനീയ ഘോഷയാത്ര
കടന്നു പൊയ്ക്കോട്ടേ.
നമുക്ക് തുടങ്ങാം പുതിയൊരു യാത്ര.
കാപട്യം കോലം മാറ്റാത്ത
ഒരു സ്വരമെങ്കിലും ..
ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി പാടാനുണ്ടാകുമോ..
സാന്ത്വനമായൊരു യാത്രാഗാനം ...?
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteമുറിവുകളുടെ ഈ ഘോഷയാത്രയെ എങ്ങിനെയാണ്
ReplyDeleteകമന്റു കൊണ്ട് പൂരിപ്പിക്കുക.
മരക്കുതിരയുമായി കരച്ചിലുകളെ ചീറിമുറിച്ചു പോവുന്ന
ആളുകളുടെ കൂട്ടം പോലെ അശ്ലീലമാവില്ലേ അത്.
നിസ്സഹായത കൊണ്ട്, ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിന്റെ കുറ്റഭാരം കൊണ്ട്,
കരച്ചിലറ്റ തൊണ്ട കൊണ്ട് -തലകുനിക്കുന്നു
ഈ വരികള്‍ക്കു മുന്നില്‍.
തോറ്റവരുടെ ഘോഷയാത്രകള്‍ കൂസാതെ പുറപ്പെടാനൊരുങ്ങുന്ന
വിണ്ടുണങ്ങിയ മുറിവുകളുടെ തല ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച ആ യാത്ര
ഞാനും സ്വപ്നം കാണുന്നു. ഓര്‍മ്മകളുടെ വടു കെട്ടിയ ഉടലുകളാവും
ഇനിയുള്ള കാലത്തെ ഉല്‍സവമാവുക.
ജീവിതത്തിന്റെ ത്രസിപ്പിലൂടെ അവര്‍ കടന്നു വരും...
ReplyDeleteനന്ദി....
പാതയരികില്‍ വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ലില്ലിപ്പൂക്കളെ
ReplyDeleteവാടാതെ കാക്കേണ്ടതുണ്ട് .
പരാജിതരുടെ ദയനീയ ഘോഷയാത്ര
കടന്നു പൊയ്ക്കോട്ടേ.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteഎഴുന്നേല്‍ക്കു കൂട്ടുകാരീ ..,
ReplyDeleteസങ്കീര്‍ണ്ണമായ
നമ്മുടെ പിരിയന്‍ വഴികളുടെ
കഠിനതകളെ നമുക്ക് ശേഖരിക്കേണ്ടതുണ്ട് .//
നന്നായി ചേച്ചി...സൂപ്പര്‍ ആയിട്ടുണ്ട്
ട്ടാ.....
ഈ വരികളിലൂടെ ഒരു പരാജിതയുടെമുഖമാണെനിക്കുമെന്ന തിരിച്ചറിവ്.. എങ്കിലും പരാജിതരുടെ ഘോഷയാത്രയെ മറികടന്നൊരു പുതുയാത്രയ്ക്കുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലാണ്‍ ഞാന്,കോലം മാറാത്ത ആ സ്വരത്തിന്‍ കാതോര്‍ത്തുകൊണ്ട്..
ReplyDeleteഈ നഗരത്തിനൊരു ചൂണ്ടയുണ്ട് .
ReplyDeleteഞങ്ങളെയല്ലാതെ അതു വേട്ടയാടുകയില്ല.
പകലുണര്‍വ്വിന്റെ വേളയില്‍ പോലും
ചൂണ്ട അതിന്റെ ഇരയെ കോര്‍ത്തെടുക്കും.
നഗര വാതില്‍ക്കല്‍ നായ്ക്കള്‍
ഓലിയിട്ടു പിന്മാറും.
ആത്മാവില്‍ നിന്ന് പൊട്ടിച്ചിതറുന്ന ചോദ്യവുമായി
ഖിന്നതയുടെ അന്ധകാരത്തില്‍
ഞങ്ങള്‍ കൂനിക്കൂടിയിരിക്കുന്നു .മനോഹരമായ വരികളിൽ ഒളീഞ്ഞിരിക്കുന്ന ബിംബങ്ങൾ വല്ലാതെ വ്യാകുലപ്പെടുത്തുന്നു.പക്ഷേ ഈ ബിംബങ്ങളെ എത്രപേർ ഉൾക്കൊണ്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന് ഞാൻ സംശയിക്കുന്നു...അവർക്ക് വേണ്ടി കവിതയുടെ അന്ത്യത്തിൽ ഒരു ക്ഉറിപ്പ് കൊടുക്കാം എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു(അത് രചയിതാവിനു ബുദ്ധിമുട്ടാകും എന്ന് കരുതുന്നൂവെങ്കിലും അതാണു നല്ലത് താങ്കൾ എന്തിനെക്കുറിച്ചാണെഴുതിയതെന്നു അവരും മനസ്സിലാകട്ടെ) ഈ അടുത്തകാലങ്ങളിൽ വായിച്ച് മനോഹരമായ കവിത..അല്ലയോകവേ...ഒരു വലിയ നമസ്കാരം..........
പരാജിതരുടെ ദയനീയ ഘോഷയാത്ര
ReplyDeleteകടന്നു പൊയ്ക്കോട്ടേ.
നമുക്ക് തുടങ്ങാം പുതിയൊരു യാത്ര.
കവിത നന്നായി
നന്നായിരിക്കുന്നു രചന.
ReplyDelete"പാതയരികില്‍ വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ലില്ലിപ്പൂക്കളെ
വാടാതെ കാക്കേണ്ടതുണ്ട്."
അഭിവാദ്യങ്ങള്‍
ആശംസകളോടെ
ഈ നഗരത്തിനൊരു ചൂണ്ടയുണ്ട് .
ReplyDeleteഞങ്ങളെയല്ലാതെ അതു വേട്ടയാടുകയില്ല.
പകലുണര്‍വ്വിന്റെ വേളയില്‍ പോലും
ചൂണ്ട അതിന്റെ ഇരയെ കോര്‍ത്തെടുക്കും.
പരാജിതരുടെ ദയനീയ ഘോഷയാത്ര...........
ReplyDeleteനന്ദി.........നന്ദി..............എല്ലാര്‍ക്കും..!
ReplyDelete