എന്റെ ഉറങ്ങുന്ന ചിത്രപ്പണികളെ
നീയുണര്ത്തുമ്പോള് ,
കൂട്ടിച്ചേര്ക്കാന് വിസ്മരിക്കപ്പെട്ട പ്രശ്നചിത്രം
പൂര്ത്തിയാക്കുന്ന വിനോദങ്ങളില്
നീയെന്നെ അവശയാക്കുമ്പോള് .,
മാതളച്ചാര് പോലെ സ്വാദില് നിന്ന്
നീ ചിതറിത്തെറിക്കുമ്പോള് ,
പ്രണയത്തില് നാം
വര്ഷകാല മേഘം പോലെ
പെരുകുമ്പോള് ..,
എന്റെ തകര്ന്ന ഭൂമിയെ
പച്ചവയലുകളുടെ നേര്ക്ക്
നീ ചാടിക്കുമ്പോള് ,
വഴിതെറ്റിപ്പോയ യാനപാത്രത്തിന്റെ
കേടു തീര്ത്ത്, അതില്
പ്രണയത്തിന്റെ കാറ്റുപായ
വിടര്ത്തുമ്പോള് ,
ഞാനും നീയും ഒരേ
മുത്തുമണിയില് കറങ്ങുമ്പോള് ,
ലോകം പ്രേമത്തിന്റെ ഭിത്തിയില്
തൂക്കിയിടപ്പെടുമ്പോള് ,
ഇതൊക്കെ നാം ചെയ്യുമ്പോള് -
അപ്പോള് മാത്രം ..
എന്റെ പ്രിയനേ ,
നാം ജീവിക്കുന്നു
പ്രണയത്തിന്റെ സ്തംഭം
നാട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു..
ശോ ! എനിക്ക് വയ്യ !! ആളിപ്പടരുകയാണല്ലോ,,കവിത അനുഭവിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് :)
ReplyDelete!!
ReplyDeleteപ്രണയം പൂക്കുന്നു.
ReplyDeleteഈ ബ്ലോഗു അഗ്രിഗേട്ടരുകളില് രജിസ്ടര് ചെയ്യൂ ..കൂടുതല് വായനക്കാരിലേക്ക് എത്തട്ടെ ...
ReplyDeleteകമന്റു ബോക്സിലെ വേര്ഡ് വെരിഫിക്കേഷന് മാറ്റിയാല് കൊള്ളാം..
ഫോളോവര് ഗാട്ജെട്റ്റ് ഇവിടെ പോയാല് കിട്ടും :-)
എല്ലാവരും അറിയട്ടെ നമ്മളും മോഡേണ് ആണെന്ന് :-)
പ്രണയത്തിരകളില് മുങ്ങിപ്പൊങ്ങി
ReplyDeleteവാക്കുകളുടെ ഈ യാനം.
പ്രണയത്തിന് മാത്രം വരക്കാവുന്ന
ചിത്രങ്ങള്. പ്രണയത്തിന് മാത്രം
തുറക്കാവുന്ന വാതിലുകള്.
മനോഹരം ഈ കവിത.
ആ അറബ് കവി ആരാണ്?
നല്ല കവിത;
ReplyDeleteഷൈനയുടെ കവിതകൾ വേണ്ടത്ര വായിക്കപ്പെടാത്തതിൽ വിഷമമുണ്ട്...
"ലോകം പ്രേമത്തിന്റെ ഭിത്തിയില്
ReplyDeleteതൂക്കിയിടപ്പെടുമ്പോള്,"
ഞാനോ നീയോ അതിന്
ആണിയാകുമ്പോള്...
നന്നായിട്ടുണ്ട്
വളരെയേറെ നന്നായിട്ടുണ്ട്..
ReplyDeleteഎല്ലാ നല്ല വാക്കുകള്ക്കും നന്ദി..നന്ദി...
ReplyDelete..........
ഹാ..! സുന്ദരമായിട്ടുണ്ട് വരികള്...
ReplyDeleteഒരില-സാലിഹ് അല് ആമിറി ആണ് ആ കവി.
ReplyDeleteനല്ലവാക്കുകള്ക്ക് നന്ദി..
റോസ്..നന്ദി..